أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ

معنای آیه

یا چون [کسانی که در معرض‌] رگباری از آسمان -که در آن تاریکیها و رعد و برقی است- [قرار گرفته‌اند]؛ از [نهیب‌] آذرخش [و] بیم مرگ، سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند، ولی خدا بر کافران احاطه دارد

تفسیر

و در اين آيه مي افزايد: يا مَثَل منافقين همچون کساني است، که در شبي ظلماني در بياباني زير رگبار شديدي از باران قرار گرفته باشند و تاريکي هاي شب، ابر و باران، همه جا را تيره و تار ساخته و رعد و برق هاي وحشتناک آن ها را احاطه کرده باشد. هراسی که در اين اوضاع در دل های اين مسافران افتاده، سبب شده از ترس مرگ براي نشنيدن آن رعد و برق ها انگشتانشان را در گوش گذارند؛ در حالي كه خدا به کافران احاطه دارد و هر جا باشند، در قبضه ي قدرت او هستند.

در اين آيه منافق را به اشخاصِ در باران مانده ‏اى تشبيه شده، كه مشكلات بارانِ تند، شب تاريك، غرّش گوش خراش رعد، نور خيره كننده‏ ى برق، و هراس و خوف مرگ، او را فرا گرفته است، امّا او نه براى حفظ خود از باران پناهگاهى دارد و نه براى تاريكى نورى و نه گوشى آسوده از رعد و نه روحى آرام از مرگ.

انگشت در گوش نهادن در چنين محيط وحشتزا، کنايه از پناه بردن به موجبات غفلت و سرگرمي ها مانند مشروب، موسيقي، قمار و ساير خوش گذراني هاست.

تفسیر گوهر - تالیف دکتر رحمت الله قاضیان

شبهات