معنای آیه
تفسیر
بعد به آن حضرت می فرماید: به زودي پروردگارت چندان به تو عطا كند، كه راضي شوي.
و از آنجا كه پيامبر اكرم (ص) خشنوديش تنها در نجات خودش نيست، بلكه در فكر شفاعت از امّتش نيز هست، در حديثي فرموده: روز قيامت من در موقف شفاعت مي ايستم و آن قدر گنهكاران را شفاعت كنم، كه خداوند گويد: اي محمّد، آيا راضي شدي؟ من مي گويم: راضي شدم، راضي شدم! (تفسير ابوالفتوح)
امام باقر (ع) دو بار سوگند ياد فرمود: «وَاللهِ الشَّفاعَةِ وَاللهِ الشَّفاعَةِ» كه مراد از آن عطاى مخصوص كه خداوند به پيامبرش عطا خواهد كرد، شفاعت است. (بحار 8/ 57)
امام صادق (ع) فرمود: رضايت جدّم به اين است كه موحّدى در آتش باقى نماند. (صافى)
امام باقر(ع) فرموده: از نظر ما اهل بيت اميد بخشترين آيات قرآن آيه «وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضىٰ» است. (تفسير ابوالفتوح)
و امام صادق (ع) فرموده: رسول خدا (ص) وارد خانه فاطمه (س) شد، در حالي كه لباس خشني از پشم شتر در تن دارد، با دستی آسيا مي كند و با دستی فرزندش را شير مي دهد، اشك در چشمانش ظاهر شد و فرمود: دخترم، تلخي دنيا را در برابر شيريني آخرت تحمّل كن؛ چون خدا بر من نازل كرده كه آن قدر به تو مي بخشد، كه راضي شوم. (مجمع و درّمنثور)
تفسیر گوهر - تالیف دکتر رحمت الله قاضیان
شبهات