معنای آیه
تفسیر
برای دو واژه «الرّحمن» و «الرّحيم» نيز مانند واژه «الله» نمی توا ن معادلی در فارسی يافت؛ اگر چه واژه رحمان را به بخشنده که ترجمه «جواد» است و واژه «رحيم» را به مهربان که ترجمه رئوف است معنا کرده اند.
بعد از «الحمد لله» چهار صفت براي الله آمده: رَبِّ العالَمينَ، اَلرَّحمنِ، اَلرَّحِيمِ، مالِکِ يَومِ الدّينِ؛ از اين رو، آيه : «اَلرَّحمنِ ٱلرَّحيمِ» تکراري يا براي تأکيد نيست؛ زيرا آمدن آن با «بِسمِ اللهِ» براي يادآوري رحمت خدا در شروع هر کاري است و در اينجا براي بيان علّت حمد است.
رحمان يعنی کسی که بخشنده کمالات به همه موجودات بر اساس حکمت و ظرفيّت آن موجودات است؛ از اين رو، جامع ترين ترجمه رحمان را می توان «هستی بخش» دانست.
در دعای مأثور هم آمده است: «اَللّهُمَّ اِن لَم اَکُن اَهلاً اَن اَبلُغَ رَحمَتَکَ فَرَحمَتُکَ اَهلٌ اَن تَبلُغَنی وَ تَسَعَنی لِاَنَّها وَسِعَت کُلَّ شیءٍ: خدايا، اگر من لايق آن نيستم، که رحمتت به من برسد، رحمت و لطف تو لايق است که به من رسد و مرا فرا گيرد؛ زيرا رحمت تو همه چيز عالم را فراگرفته است.» (مفاتيح الجنان، تعقيبات مشترکه نماز)
نكته قابل توجّه اين كه در نمازهای روزانه ما حدّ اقل 30 بار رحمان و رحيم تكرار مى شوند: (دو مرتبه در سوره حمد و يك مرتبه در سورهای که بعد از آن مى خوانيم) و به اين ترتيب 60 مرتبه خدا را به صفت رحمتش می ستائيم و اين هم به ما انسان ها می آموزد، که خود را به اين اخلاق الاهی متخلّق كنيم و با ديگران همچون جبّاران عمل نکنيم.
تفسیر گوهر - تالیف دکتر رحمت الله قاضیان
شبهات